“Jan Bolink. Je bedoelt de zoon van de vioolbouwer?
– Nee ik bedoel de vioolbouwer zelf.
Ja maar je had het toch over een schilder?
– Dat is hetzelfde. Jan is zowel schilder als vioolbouwer.
Maar ik dacht dat de vader schilder was. Ja dat moet de vader geweest zijn.
Prachtige aquarellen van het Twentse landschap, ver voor de oorlog gemaakt.
– Klopt. Vader Bert Henri was een bekend schilder in Enschede, en trouwens, als amateur bouwde hij ook wel eens een viool.”

Een dergelijke dialoog was niet ongewoon wanneer ik mensen vertelde bezig te zijn met een boek over Jan Bolink.
Het feit dat zoon Jaap inmiddels een bekend vioolbouwer in Hilversum is en dat zoon Frank nog geruime tijd zijn meubelontwerpen tentoonstelde in het winkel-atelierpand aan de Wilhelminastraat, waar voorheen de violen te zien waren, maakte de verwarring alleen maar groter.

Bij de Academie is de naam Bolink al helemaal niet meer uit te vlakken. Jan was er docent en adjunct-directeur in de periode 1952 – 1975, Frank is er sinds 1967 docent, de dochters kregen er hun opleiding en van de kleinkinderen, die er nu het vak leren, is de oudste zojuist afgestudeerd.

Jan Bolink (1913 – 1998) is een centrale en stimulerende factor in het Enschedese kunstleven geweest.
Dat kunstleven heeft in de afgelopen decennia een enorme ontwikkeling doorgemaakt. Was vader Bolink een eenling in een van provincialisme doortrokken gebied, zoon Jan kon meestal een groep gelijkgestemden om zich heen verzamelen. Deze groepen hebben mede mogelijk gemaakt dat in Enschede een kunstleven op gang kwam, wars van provincialisme en regionalisme, open naar de wereld, actueel en zich in vrijheid ontplooiend.
Vioolbouwer, orkestlid, docent, organisator en stimulerend middelpunt van het Enschedese kunstleven. Letterlijk tussen de bedrijven door zag de schilder Jan Bolink kans een persoonlijk oeuvre op te bouwen.

 uit “Jan Bolink – kunstenaar in het hart van de stad” door Peggie Breitbarth

J.H. Bolink – kunstschilder en vioolbouwer

De Stad is Enschede, de kunstenaar Jan Bolink.

“Jan Bolink. Je bedoelt de zoon van de vioolbouwer?
– Nee ik bedoel de vioolbouwer zelf.
Ja maar je had het toch over een schilder?
– Dat is hetzelfde. Jan is zowel schilder als vioolbouwer.
Maar ik dacht dat de vader schilder was. Ja dat moet de vader geweest zijn.
Prachtige aquarellen van het Twentse landschap, ver voor de oorlog gemaakt.
– Klopt. Vader Bert Henri was een bekend schilder in Enschede, en trouwens, als amateur bouwde hij ook wel eens een viool.”

Een dergelijke dialoog was niet ongewoon wanneer ik mensen vertelde bezig te zijn met een boek over Jan Bolink.
Het feit dat zoon Jaap inmiddels een bekend vioolbouwer in Hilversum is en dat zoon Frank nog geruime tijd zijn meubelontwerpen tentoonstelde in het winkel-atelierpand aan de Wilhelminastraat, waar voorheen de violen te zien waren, maakte de verwarring alleen maar groter.

Bij de Academie is de naam Bolink al helemaal niet meer uit te vlakken. Jan was er docent en adjunct-directeur in de periode 1952 – 1975, Frank is er sinds 1967 docent, de dochters kregen er hun opleiding en van de kleinkinderen, die er nu het vak leren, is de oudste zojuist afgestudeerd.

Jan Bolink (1913 – 1998) is een centrale en stimulerende factor in het Enschedese kunstleven geweest.
Dat kunstleven heeft in de afgelopen decennia een enorme ontwikkeling doorgemaakt. Was vader Bolink een eenling in een van provincialisme doortrokken gebied, zoon Jan kon meestal een groep gelijkgestemden om zich heen verzamelen. Deze groepen hebben mede mogelijk gemaakt dat in Enschede een kunstleven op gang kwam, wars van provincialisme en regionalisme, open naar de wereld, actueel en zich in vrijheid ontplooiend.
Vioolbouwer, orkestlid, docent, organisator en stimulerend middelpunt van het Enschedese kunstleven. Letterlijk tussen de bedrijven door zag de schilder Jan Bolink kans een persoonlijk oeuvre op te bouwen.

uit “Jan Bolink – kunstenaar in het hart van de stad” door Peggie Breitbarth